Bij de foto’s van mijn overleden ouders en een dierbare vriendin staan 2 engeltjes en kaarsje.
Op sommige momenten, als ik ze mis of gewoon aan ze wil denken dan brand ik een kaarsje. Ik doe dat niet iedere dag, dan zou het moment voor mij niet meer bijzonder zijn, ik doe het bewust; hier en nu denk ik aan jullie en hoop ik dat mijn liefde en gedachten bij jullie voelbaar zijn.
Toen ik klein was ging ik vaak met mijn oma naar kerken, ik begreep niets van het geloof maar was altijd onder de indruk van het interieur. De mooie plafonds, de banken, de glas in lood ramen…
Altijd als we naar een kerk gingen of zoals op kerstavond naar de nachtmis dan stak mijn oma een kaarsje aan. Die momenten voelden altijd bijzonder.
Mijn oma heeft mij uitgelegd waarom ze in de kerk een kaarsje aan stak. Altijd voor mijn overleden opa die zij zo miste of als iemand een zware tijd had. Ze vertelde dat ze dan een kaarsje ging branden en op haar manier ging ‘bidden’. Ze was niet gelovig maar wel bijgelovig en ze geloofde dat er meer was tussen hemel en aarde. Ze vertelde me dat ze op die momenten speciaal stilstond bij de persoon of personen voor wie ze de kaars aan stak. Ze stuurde dan liefde, hoop en kracht naar mensen die ziek waren of een zware tijd doormaakten. Het waren niet eens altijd mensen die ze persoonlijk kenden, ook mensen die ergens op de wereld een ramp hadden meegemaakt of een oorlog. Ik vond dat zo lief en onbaatzuchtig van mijn oma, de gedachte dat je bewust stilstaat bij het leed van iemand anders en die personen kracht, hoop en liefde stuurt.
Een paar jaar geleden had ik wat gezondheids issues en een hele lieve dame die ik al jaren ken belde mij toevallig op. Ze was een rasechte Amsterdamse en het eerste wat ze altijd aan me vroeg als we elkaar spraken was ‘Hoe is het met je lieverd?’
Deze lieve vrouw was zelf ernstig ziek. Ze liet me weten dat het eigenlijk heel slecht ging maar dat ze ondanks dat het nu tegenzat altijd optimistisch bleef. We maakte de belofte aan elkaar om contact te houden en elkaar up to date te houden. ‘Lieverd ik hou van je en ik brand een kaarsje voor je! Alles komt goed!’ Dat waren haar laatste woorden.
Ik was emotioneel toen ik haar ophing. Zelf zo ziek en toch altijd zorgen om anderen. En zo lief en attent.
Er gingen een paar weken overheen, ik kreeg een apje: Lieverd ik moet morgen weer naar het ziekenhuis, spreek je snel!
De dag erna kreeg ik een berichtje van haar lieve dochter, mama is overleden.
Ik stak voor deze lieve vrouw een kaarsje aan. In gedachte hoopte ik dat ze mijn manier van afscheid nemen zou ‘zien’.
Voor mij heeft het aansteken van een kaarsje nog meer betekenis gekregen. Ik weet dat ze dat kaarsje speciaal voor mij heeft gebrand, terwijl ze zelf misschien wel alle kracht kon gebruiken en ik weet dat ze tijdens het aansteken van het kaarsje aan mij heeft gedacht.
En hetzelfde doe ik voor haar en voor haar lieve dochter die veel te jong haar lieve moedertje moet missen. Rust zacht lieve Bo, I love you too!
